حقك عليا .. ماتزعلشى

طب و مقام الشهر الفضيل ماتاخد على خاطرك منى
دانتا نور عينى
خلاص بقى ماتزعلش
تعالى نقعد فى الفراندا دا الهوا الليلة يرد الروح يا حبة عينى
ايه يعنى لما أفضفض بكلمتين واقفين فى زورى – مش لازم أقولك اللى مزعلنى عشان أصفى
هو انا ليا مين غيرك يعنى ؟
طب دانا عاملالك الرز بلبن اللى بتحبه ...
طب تعدمنى لتاكل الطبق ده – دانا عاملاهولك بايدى ... يا سيدى
دانا كنت عايزاك تاخد بالك بس انى تعبانة مالشغل و العيال .. و شغل البيت – مانا برضك بحس
كنت عايزاك تعذرنى لو ليلة دخلت من برة و مالقتنيش متوضبالك زى مابتحب
كنت عايزاك تطبطب عليا لو لقيتنى رابطة راسى مالصداع
كل اللى أنا كنت عايزاه شوية حنية .. حنية يا راجل من بتوع زمان .. فاكرها يا حبة قلبى؟
هو أنا ليا بركة الا انت ؟ هى الضحكة بتطلع من قلبى الا معاك؟
طب و مقام الشهر الفضيل لتضحك بقى .. يووه مستخسرها فيا؟
أهو بتضحك .. و ربنا بتضحك ..ماتكتمهاش .. افرجها بقى عشان ربنا يفرجها
طب قوم البس جلابيتك – دانا غاسلاهالك و كاوياها بنفسى و معطراهالك
قوم يا خويا .. يابويا .. ياسندى .. ياحبة قلبى من جوة
يالا كل الرز بلبن بقى عشان أجيبلك الشاى أبو نعناع المعتبر
دانا مش عايزة غير ريق حلو .. كلمة حنينة .. ايدك على كتفى كفاية عليا
قوللى سلامتك .. تسلم ايدك .. متحرمش منك .. بس قولها من قلبك
على فكرة انا دمى خفيف و النعمة .. أخف من دم صحابك بتوع القهوة .. انكشنى بس و اتفرج
ادينى انت الأمان كده و أنا أعيشك فى جنة .. و أخليلك بيتك ده بيرقص مالفرحة

لأ مش بيتك .. أخليلك دنيتك كلها ترقص
يالا تعالى .. و رحرح مش بقولك الهوا يرد الروح !!

و الله مالينا غيره

وجدت نفسى أفكر : ما الحكمة فى الصلاة؟ يعنى رب العزة كل اللى عايزه من ابن آدم ركوع و سجود؟ أكيد لأ
يعنى ربنا هيرضى عنك مجرد ماتقوم تتوضى و فى خمس أو ست دقايق تعمل اللى عليك و السلام عليكم و رحمة الله؟
الصلاة أكيد هى تواصل مع ربنا : حمد و شكر و اعتراف و شهادة – شكر على نعمه و رجاء باستمرار نعمه و عدم زوالها - فيها ذل لعزته و ضعف أمام قوته و فقر لغناه : فيها تواااصل و مناجاه.
فيها طلب للهداية : الهداية الى محبته فاذا أحبك صار سمعك و بصرك و يدك – ألم ينفخ فيك من روحه؟؟ و تصبح عبدا ربانيا و يوشم على كل أفعالك نوره – فهو نور على نور يهدى لنوره من يشاء.
حسيت يوم بالنور ده؟ الله الله عليه ما أجمله و ما أمتعه هو المتعة اللتى لاتزول – كل المتع تزول الا متعة الأنس بالله و التلذذ بحضرته و اللى المفروض تكون فى مناجاتك اليومية : صلاتك.
أسجد و طول فى السجود , كلمه – أطلب منه – لح فى الدعاء ده ربنا بيحب العبد اللحوح – يعنى لو عايز حاجة أى حاجة هتروح لمين الا للكبير؟
أوعى تفتكر انه فى شئ يستعصى عليه بس هو بيحب ساعات يسمع صوتك – أدعى فى السجود كتير – قول له عاللى تاعبك – أبكى على بابه و قول : أنا مش ماشى من هنا – أنا هنا برتاح – أسأله انه مايطردكش – اسأله انه يحبك .
و يا سلام لو كنت عبد عاصى و صحيفة ذنوبك مليانه يا سلااام هيفرح بيك جدا – هو بيفرح بالتوابين و بيباهى بيهم الملائكة – لان الملائكة قالت له لما خلق سيدنا آدم اننا هنفسد و نسفك الدماء و انهم هما اللى بيسبحوا بحمده و يقدسوا له – فكل مرة عبد يعود لربنا يتباهى به.
العلاقة مع الله مش محتاجة وساطة ولا شكليات داحنا فينا من روحه يعنى قريبين جدا – تكبيرة احرام و يبدأ اللقاء
شيل كل شئ من راسك : كل شئ عيش اللقاء بكل حلاوته – ركز فى القراءة – أعرف انت واقف بين ايدين مين: مالك الملك يعنى تنسى الدنيا و مافيها و طول فى السجود و الكلام الخاص – هو احنا لينا غيره؟

من أشلاء الذاكرة .. أنيسة الخبيثة

الحاجة أنيسة :جارتنا فى الدور الأرضى و كعادةمعظم الأطفال الهروب من شققهم وقت قيلولة الأب و اللواذ عند أى جار يفتح لهم بابه و كنا معظم الوقت فى بيتها لأنها كان عندها دايما ملبس و لبان بلدى ( من اللى بيشنج البق) و عصير خروب ساقع.
امرأة صعب جدا انك تحددلها سن فهى عنيفه – لا توحى بالشيخوخة و ان كانت قسمات وجهها هى الأقرب لريا أخت سكينة.
كان عندها بنت واحدة – نجوى- طفلة مثلنا و لكنها كانت لا تبرح مرأى أمها و يجب أن تستأذن حتى فى دخولها الحمام مش زينا هابقة على طول
أذكر ان نجوى كانت تستخدم (القصرية) حتى بلغت السادسة معرفش ليه ؟؟!!ا
مش مهم نجوى – القصد و النيه على أبوها – أظن ان كان اسمو عبد النبى و ده كان راجل عجيب.
الراجل ده كان بيترعب من أنيسه – كان بيقولها حضرتك !!!!ا .
كانت الحاجة أنيسة تقعد بعد العصر على الكنبة اللى جنب الشباك و يجرى عم عبد النبى يعملها الزنجبيل و يجيبلها علبة السجاير السوبر ( الطويل الممل) و يولعلها السيجارة و يختفى .
تفضل أنيسة قاعدة فى الشباك زى عسكرى الدرك تنقر اللى رايح و اللى جاى و ان شافت واد مأنجج (متأبط يعنى) بنت تزعق بحس جهورى : "سيب النعجة يا خروف" ياكبدى الأتنين يطلعوا يجروا و مانشفهمش فى الشارع تانى أبدا
أو لو شافت واحدة لابسة ديق ولا مزوده الروج تزفها فى الشارع باسمها : " سحر ياويكا " او "حنان يا ويكا"
بس الأطفال كانوا مستمتعين جدا باللى بيحصل ماهو ده كان الميكى ماوس بتاعنا لأن التليفزيون كان بيقفل الوقت ده .
المهم عمكو عبد النبى - الذى لم يجرؤ قط على أن يناديها سوا بكلمة ياستى أنا أو يا حاجة –
يفضل مراقبها لحد آخر بق فى الجنزبيل و يروح فورا جارى شايل الكوب الفاضى و حاطط بداله الكوب المليان – مرة خلصت بدرى و مالحقهاش عمك عبد النبى راحت ندهاه – عمرها ماذكرت اسمه- انت يااااا – و زى ماتيجى معاها : يا مدهول – يا مسطول – يا ملبش .... انت مش دريان انى بقالى ساعة ماشربتش حاجة؟؟ مانتا أصلك دماغك مش فيك – هقول ايه فى بختى المايل!!؟
أحلى كحك فى العيد الصغير بالعجمية تاكله من أيد عمك عبده ده و ياجمال خطوته و هو شايل الصاجات على راسه للفرن البلدى – اسماللة على مقامك .
و فى العيد الكبير بعد الدبح ( طبعا مش دبح عم عبده لأنها شايلاه لعوزه) يقعد على طشط فى المطبخ و يحشى لها الممبار – و ده بعد مايدبح الخروف و يسلخو و ينفخوا – أحسن من زكى قدره.
فى أحد الأيام سمع الجيران صوتها و هى بتنعر و بتصرخ و حاجات بتتكسر و الباب كان مفتوح – واتلموا الجيران لقيوها بتضربوا بخرطوم الأنبوبة – لسبب مجهول حتى الآن- و هو كان بيقولها أعملى فيا اللى انتى عايزاه بس ماتزعليش روحك لحسن الضغط يا حاجة يعلى عليكى و اللى يحاول يفض يدفعه عبده بشده و يقول له مالكش انت دعوه .
و فى أحد الأيام مات عم عبده و قعدت تبكيه أنيسة و تلطم : ياخسارتك يا ... ثم تذكرت الأسم عبد النبى – سايبنى و رايح فين يا مستتنى – ماهو لما يروح المقبرة تبقى ف ....ايدو سكره.